سلام.
فردا هفته ی سوم مهر ماه از راه می رسد و ساعت 7 و نیم معلمان و دانش آموزان سر کلاس ها نشسته اند برای ادامه ی درس.
به قول یکی از والدین بچه ها شما فقط درس خالی کتاب را به بچه ها نمی دهید شما به بچه ها درس زندگی می دهید.
یعنی این بچه ایی که در کلاس ماست وقتی به سن ما برسه کجاست؟
فردی خانواده دار زحمت کش و تحصیل کرده هست یا که بر عکس درس را بوسیده گذاشته کنار و حتی در ارتباط با خانواده هم پر از معضی هست و گره پشت گره؟
چرا؟
سلام
چقدر حس قشنگیه معلم بودن.
جدای از این که گاهی وقتا از دست شیطنت بچه ها آدم می بره:) ولی در کل حس بسیار خوبی هست.
این حس که یه عالمه بچه، برات مثل بچه ی خودت می مونن و بهشون چیزای زیادی یاد میدی. شاید کسی از اون ها خط زندگیش از همین پایه شکل بگیره و یا خاطره ایی براش ثبت بشه که هیچ گاه از ذهنش پاک نشود.
خدا کنه هر چی خاطره از کلاس ما براشون می مونه شیرین و مفید باشه. خدا کنه بزرگ که شدند و بعد از سال ها می بینمشون به وجودشون افتخار کنم مثل یک مادر و پدر که به وجود فرزندشون افتخار می کنند.
به نام خدا و با یاد او شروع می کنم.
سلام به خودم و خودتان.
